* * *
రొటీన్ లోంచి కాస్త మార్పు తెచ్చుకుని, జీవితం పట్ల మళ్లీ ఉత్సాహం కలిగించుకుందుకు దేశం నలుమూలలకీ వెళ్లి రకరకాల అనుభవాల్ని మూటగట్టుకుని తెచ్చుకోవటం అలవాటు చేసుకున్నాను. ఇప్పుడు వారం రోజులుగా ఈ అమృతయాత్రలో ఉన్నాను. చిన్ననాడు భూగోళ పాఠాల్లో చదువుకుని, చూడాలని కలలుగన్న ప్రాంతం ఇది. వచ్చివెళ్లిన అనుభవం, మళ్లీ వచ్చివెళ్లిన జ్ఞాపకమూ ఉన్నా మరోసారి వెళ్దామంటూ మనసు మారాం చేస్తూనే ఉంటుంది. తీరని దాహంలా తయారైంది ఈ ప్రాంతం పట్ల నా ఆశ. తిరుగుప్రయాణం దగ్గర పడుతున్న కొద్దీ మరి కొన్నాళ్లుందామని మనసు కొసరుతోంది.
ఆరోజు సాయంత్రం దిగులుగా మరోసారి పట్టణ వీధుల్లోకి నడిచా. ఆ పట్టణమేదో సాధారణమైంది కాదుసుమా. అత్యంత విశిష్టతను కలిగినది. శతాబ్దాలుగా గొప్ప చరిత్రను స్వంతం చేసుకుంది. దేశవిదేశాలనుంచీ జనాన్ని తన ఆకర్షణతో లాక్కొచ్చేస్తుంటుంది.
అక్కడ ఉన్నది ఆధ్యాత్మికమైన శక్తో మరేదో తెలియదు. అనంతంగా ప్రవహించే ఆ గంగానది, అతి నిరాడంబరంగా నిలిచి ప్రపంచాన్ని నిశ్శబ్దంగా చూసే ఆ శివాలయం, చిరునవ్వుతో పిలిచే ఆ అన్నపూర్ణాలయం, ఒకదాని వెనుక ఒకటిగా రెండు విగ్రహాలను ప్రతిష్టించుకున్న ఆ విశాలాక్షి ఆలయం, ఆ జనసమ్మర్దం నిండిన వీధులు, ఆ కిటకిటలాడే బనారస్ చీరల దుకాణాలు, లెక్కకు తేలని మఠాలు, స్టేషన్ లో దిగిన వారిని ఆప్యాయంగా పలకరించి బస గురించి వివరాలిచ్చి, వారిని ఎక్కించుకుని పరుగెత్తే టాంగాలు, రిక్షాలు, పెద్దపెద్ద ఆటోలు, రోడ్ల మధ్య స్వేచ్ఛగా…
View original post 1,116 more words
ద్వైతాద్వైతం 