* * *
Continued from Part IV
నగరమంతా రాజ భవనాలు, కోటలతో ఒక చారిత్రక దృశ్యాన్ని ఆవిష్కరిస్తూ కనిపించింది. వాస్తవంగానే రాజుల కాలంలో ఉన్నామని, ఒక కోటలో తిరుగుతున్నామని భ్రమ కలుగుతుంది. విశాలమైన, అధునాతన మైన , ఇంకా సంపన్నమైన నగరం ఇది. కానీ పేదరికం కూడా ప్రక్క ప్రక్కనే కనపడుతూనే ఉంది. నగరంలోని ప్రధానమైన రోడ్లలో కూడా ఫుట్పాత్ లపైన నివసిస్తున్న జనం కనిపించారు. అందమైన ఈ నగరంలోనూ శుభ్రత పట్ల ప్రజల్లో ఉన్న ఉదాశీనత చూస్తే కాస్త బాధ కలగక మానదు. శుభ్రత విషయంలో భారతీయుల ఐక్యత కాదనలేనిది. మనలని కలిపి ఉంచుతున్న అంశాల్లో ఇది ప్రధానమైనదేమో అని తలుచుకుంటే కష్టంగా ఉంది. నగరంలో మంచి మంచి రెస్టొరెంట్లు ఉన్నాయి. తమిళనాడూ వారి దాస్ ప్రకాశ్ లాటి చెయిన్ లూ ఉన్నాయి. భోజనం ఖరీదుగానే ఉంది నగర దర్పానికి తగ్గట్టుగా. జైపూర్ కు 16 కిలోమీటర్ల దూరంలో ఉన్న సంగనీర్ గ్రామంలో వస్త్రాలమీద ప్రింటింగ్, చేతితో తయారయ్యే కాగితం తయారు చేస్తారు. ఇక్కడి తెలుపు మీద వేసే గాఢమైన రంగుల డిజైన్లు ప్రపంచవ్యాప్తంగా మంచి పేరును, ఈ ప్రదేశానికి ఒక ప్రత్యేకమైన గుర్తింపును తెచ్చింది. జైపూర్ ఎయిర్పోర్ట్ ఈ ప్రాంతంలోనే ఉంది. ఇక్కడ ఎర్రని రాయితో నిర్మించిన అతి ప్రాచీన జైన దేవాలయం ఉంది.
రెండవరోజు రవ్వ ఇడ్లీలు, సాంబారు బ్రేక్ ఫాస్ట్ మాకు. ఇక్కడి సాంబారు అచ్చమైన…
View original post 1,431 more words