* * *
జీవితాన్నినిష్కామంగా, నిర్లిప్తంగా గడిపేస్తున్నానని, గడిపెయ్యాలని అనుకుంటానా..
అవును, రోజూ అనుకుంటూనే ఉంటాను
ఏ సంతోషపు శిఖరాలూ అధిరోహించలేను, ఏ దుఃఖపు గుహలూ దర్శించలేను
నాకొద్దీ మాయామోహపు బంధనాలు
అందుకే ఒక నిమిత్తమాత్రురాలిగా, ఒక ప్రేక్షకురాలిగా మారిపోతూ ఉంటాను
రాత్రి వరండాలో పుస్తకంతో కూర్చుంటానా
నా దృష్టిని మళ్ళించే ప్రయత్నం చేస్తూ చందమామ నవ్వుతాడు
పైగా అడుగుతాడు కదా
నన్ను చూసి కూడా అలా నిర్మోహంగా జీవితాన్ని ఎలా చూడగలవు అంటూ
నన్ను కాదని తప్పించుకుని లోపలికి వస్తానా
వాకిటి గదిలో కొలువైన ఆ జీవం లేని కబుర్ల పెట్టె నేనున్నాను అంటూ నన్ను పలకరించబోయింది
ఎక్కడెక్కడివో ఎవరెవరివో అసహనాల్ని, ఆనందాల్ని నాలోకి ప్రసారం చేసే ప్రయత్నం చెయ్యబోతుంది
సరేలే
నాపేరే నిర్లిప్త అని చెప్పి
ఏమి ఎరగనట్లే దుప్పటి కప్పుకుని నిద్ర పోయే ప్రయత్నం చేస్తాను
ఎప్పటివో దృశ్యాల
ఎన్ని దశాబ్దాల నాటివి
క్లాసులో అల్లరికి ఝాన్సి టిచర్ ఆప్యాయంగా కోప్పడినట్లో
మంచి మార్కులకి మెచ్చుకున్నట్లో ఏవో జ్ఞాపకాలు
ఒక్క సెలవూ పెట్టాలనిపించని తియ్యని ఆ స్కూలు రోజులు
ఇంటి నుండి స్కూలుకి, స్కూలు నుండి ఇంటికి చేరవేసే రిక్షావెంకన్న
చిన్నప్పుడు తను ఇస్కూలుకి వెళ్లనేలేదని చెప్పేవాడు,
అయినా చిత్రంగా పదహారో ఎక్కం అడిగినా కూడా చెప్పేసే వాడు
ఎప్పుడో తాటిపళ్లు, ముంజెలు అమ్మేవాడుట, అలా అమ్ముతూ లెక్కలు, ఎక్కాలు నేర్చేసుకున్నాడట
భలే కదా, మేరీ టీచర్ అలా…
ద్వైతాద్వైతం 