తోటి మనిషిని మనిషిగా ప్రేమించి, గౌరవించే సమాజంకోసం ఎదురుచూస్తూ…
* * *
కుటుంబం అంటేనే ఒక ‘గౌరవవాచకం’ అయిపోయిందిప్పుడు !
జీవించేందుకున్న పరిస్థితులన్నీ కుటుంబాల విచ్ఛిన్నతకి పనిచేస్తుంటే,
కుటుంబం ‘గౌరవవాచకం’ కాక ఇంకేమవుతుంది?
అంతేకాదు, కుటుంబానికి తనదైన ‘స్వంత గౌరవం’ అనే అదనపు హోదా కూడా తోడైందిప్పుడు !
ఈ గౌరవాలూ, హోదాలు గురించి ఇంకా చెబుతాను,
చెప్పేముందు ఒక్క క్షణం,
మీకు మైత్రి తెలుసా ?
పది పన్నెండేళ్ల క్రితం పూలపూల గౌనుతో, రెండు జడలుతో ఒక చురుకైన అమ్మాయి
సైకిలు తొక్కటం నేర్చుకుంటూ మా వీధంతా తెగ హడావుడి చేసేది,
సైకిలుకి అడ్డం వచ్చిన వాళ్లని ‘దూరం జరగండి’ అంటూ కేకలు పెట్టేది,
సైకిల్ని బ్యాలన్స్ చేసే ప్రయత్నంలో బెల్ మాట మర్చేపోయేది!
పెద్దపిల్లల ఆటల్లో చేర్చుకోని పసివాళ్లందర్నీ ఆరిందాలా పోగేసేది,
అందరి హోంవర్కుల్ని తొందరగా తెమిల్చి ఆటలకి లాక్కెళ్ళేది,
పెద్దయ్యాక ‘మదర్ థెరీసా’ అవుతాననేది !
ఆ అమ్మాయి మైత్రి!
వీధిలో పిల్లలందరికీ ఆదర్శం మా మైత్రి!
ఇప్పుడు చదువు పూర్తిచేసుకుని పెద్ద ఉద్యోగం చేస్తోంది!
మీకు బాచి తెలుసా,
మా వీధిలో నిత్యం మైత్రితో తగువులు పెట్టుకునే బాచి!
క్రికెట్ ఆటలో మునిగి తేలుతూ, ఎవరికేం సాయం కావాలన్నా పరుగెత్తుకొచ్చే బాచి!
క్రికెట్…
View original post 219 more words