* * *
కుటుంబం అంటేనే ఒక ‘గౌరవవాచకం’ అయిపోయిందిప్పుడు !
జీవించేందుకున్న పరిస్థితులన్నీ కుటుంబాల విచ్ఛిన్నతకి పనిచేస్తుంటే,
కుటుంబం ‘గౌరవవాచకం’ కాక ఇంకేమవుతుంది?
అంతేకాదు, కుటుంబానికి తనదైన ‘స్వంత గౌరవం’ అనే అదనపు హోదా కూడా తోడైందిప్పుడు !
ఈ గౌరవాలూ, హోదాలు గురించి ఇంకా చెబుతాను,
చెప్పేముందు ఒక్క క్షణం,
మీకు మైత్రి తెలుసా ?
పది పన్నెండేళ్ల క్రితం పూలపూల గౌనుతో, రెండు జడలుతో ఒక చురుకైన అమ్మాయి
సైకిలు తొక్కటం నేర్చుకుంటూ మా వీధంతా తెగ హడావుడి చేసేది,
సైకిలుకి అడ్డం వచ్చిన వాళ్లని ‘దూరం జరగండి’ అంటూ కేకలు పెట్టేది,
సైకిల్ని బ్యాలన్స్ చేసే ప్రయత్నంలో బెల్ మాట మర్చేపోయేది!
పెద్దపిల్లల ఆటల్లో చేర్చుకోని పసివాళ్లందర్నీ ఆరిందాలా పోగేసేది,
అందరి హోంవర్కుల్ని తొందరగా తెమిల్చి ఆటలకి లాక్కెళ్ళేది,
పెద్దయ్యాక ‘మదర్ థెరీసా’ అవుతాననేది !
ఆ అమ్మాయి మైత్రి!
వీధిలో పిల్లలందరికీ ఆదర్శం మా మైత్రి!
ఇప్పుడు చదువు పూర్తిచేసుకుని పెద్ద ఉద్యోగం చేస్తోంది!
మీకు బాచి తెలుసా,
మా వీధిలో నిత్యం మైత్రితో తగువులు పెట్టుకునే బాచి!
క్రికెట్ ఆటలో మునిగి తేలుతూ, ఎవరికేం సాయం కావాలన్నా పరుగెత్తుకొచ్చే బాచి!
క్రికెట్ టీమ్ కే కాదు, ఆ వీధి మగ పిల్లలందరికీ కెప్టెన్ !
చదువులోనూ చురుకైన బాచి పెద్ద ఉద్యోగంలో కుదురుకున్నాడు.
తగువులు మరిచి, మైత్రికి మంచి స్నేహితుడయాడు!
వాళ్లిద్దరికీ మా వీధన్నా, మా ఊరన్నా, మొత్తంగా దేశమన్నా భలే ఇష్టం !
దేశం కోసం బోలెడు పథకాలు కూడా వేసుకున్నారు !
ఆశయాల సాధనకి అడుగులు జంటగా వెయ్యాలనుకున్నారు !
ఇంతకీ….చెప్పనేలేదు కదూ,
ఇద్దరి వెనుకా రెండు గౌరవప్రదమైన కుటుంబాలున్నాయి !
ఆ కుటుంబాలు పిల్లల మధ్య అల్లుకున్న స్నేహాన్ని చూడలేదు,
ఒఠ్ఠిగా తమవైన కులాల్ని, మతాల్ని, నమ్మకాల్ని చూసేయి!
ఆశీస్సులకి బదులుగా ఆక్రోశాన్ని తెలియజేసాయి!
మానవత్వపు కులాన్ని నమ్మిన మైత్రి, బాచి ఒక కుటుంబం ఇప్పుడు!
ఇంతకీ, ఆ కుటుంబ అస్తిత్వం ఒక్కరోజే!
ఎందుకో తెలుసా?…….
ఆమె కుటుంబం అతడి మీద దాడి చేసింది, పట్టపగలు నడిరోడ్డు సాక్షిగా!
పగతోనూ కాదు, ప్రతీకారంతోనూ కాదు,
ఆమె జీవితాన్ని దుఃఖపూరితం చేసేందుకూ కాదు,
కేవలం కుటుంబ గౌరవం కోసం మాత్రమే సుమా, అర్థం చేసుకోండి!
అవును మరి, కులం అంటే కుటుంబ గౌరవం కాదూ?!
‘అంబేద్కర్’ కులాంతర వివాహాల గురించి ప్రస్తావించినప్పుడు ఏనాడో చెప్పాడు,
‘రాజకీయ నిరంకుశత్వం కంటే సామాజిక నిరంకుశత్వం మరింత బలమైనదని ‘
దశాబ్దాల తర్వాత కూడా ఆమాటల్నినిత్య సత్యంగా నిలబెడుతున్నందుకు గర్వపడదాం మనం!
రండి, మన కుల పంచాయితీలను, కుటుంబ గౌరవాలను కాపాడుకుందాం !
ప్రేమతో పెంచుకున్న పిల్లల ఇష్టాలు, జీవితాలు కంటే
కుటుంబ గౌరవాలు ముఖ్యం కదా మనకి !
కులాల్ని కాదని జీవన సహచరుల్ని వెతుక్కునే హక్కు వ్యక్తుల కెక్కడిది?
అలాటి హక్కులేమిటో ఈ సమాజానికి తెలియవు, ఇది పుణ్యభూమి!
కులాల్ని, మతాల్ని కాదని వ్యక్తుల్ని వ్యక్తులుగా ప్రేమించటం నేరమిక్కడ.
ఇక్కడ గౌరవ ప్రదమైన కుటుంబాలున్నాయి, వాటికి పునాదిగా కులాలున్నాయి, మతాలూ ఉన్నాయి !
దేశ సమైక్యతకు ఇలాటి ఆధారాలు పుష్కలంగా ఉన్నాయి !
(దేశమంతా కూడా సమానంగా వ్యాపించిన కుల, మత జాడ్యం నిత్యం బలి తీసుకుంటున్న పచ్చని, లేత జీవితాలకి సాయం చెయ్యలేని అసహాయ స్థితికి సిగ్గుపడుతూ…………..)
ద్వైతాద్వైతం 
Very powerful poem!! We can see Anuradha’s anguish in it… We are truly helpless spectators in this unjust societal injustice!!
LikeLiked by 1 person
Reblogged this on ద్వైతాద్వైతం and commented:
తోటి మనిషిని మనిషిగా ప్రేమించి, గౌరవించే సమాజంకోసం ఎదురుచూస్తూ…
LikeLike
Very powerful message. But a very shameful situation. We all wait for a society that we can be proud of. It’s on all of us to raise our children to bring in change and to have that ideal society.
LikeLike
Thank you.
LikeLike